อำเภอแม่ระมาดสันนิษฐานว่า เดิมทีเป็นที่อยู่อาศัยของชาวกะเหรี่ยงมาเป็นเวลากว่า 100 ปี ต่อมามีประชาชนในจังหวัดภาคเหนือหลายจังหวัด อาทิ ลำพูน เชียงใหม่ ลำปาง แพร่ น่าน พากันอพยพมาหาพื้นที่ทำมาหากิน โดยอาศัยลำห้วยแม่ระมาดในการประกอบอาชีพและตั้งถิ่นฐานบ้านเรือน เมื่อปรากฏว่าเป็นท้องที่อุดมสมบูรณ์ดี ประกอบอาชีพเกษตรกรรมได้ผลดี จึงได้ชักชวนญาติพี่น้องอพยพลงมาตั้งถิ่นฐานเพิ่มมากขึ้น จนกระทั่งเป็นหมู่บ้านใหญ่ เรียกกันว่า “บ้านแม่ระมาด” ตามชื่อลำห้วย และในขณะนั้นก็มีฐานะเป็นเพียงเมืองหน้าด่านขึ้นกับอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ต่อมาพญาอินทรคีรี นายอำเภอแม่สอดสมัยนั้นได้พิจารณาเห็นว่า ตำบลแม่ระมาดได้มีการขยายตัวเติบโตอย่างรวดเร็วและอยู่ห่างไกลจากอำเภอแม่สอดมาก การคมนาคมไม่สะดวก เพื่อประโยชน์แก่การปกครอง จึงได้จัดตั้งกิ่งอำเภอแม่ระมาดขึ้น เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๐ จนกระทั่งเมื่อวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๔๙๔ ทางราชการจึงได้ยกฐานะเป็นอำเภอแม่ระมาด โดยมีขุนโสภิตบรรณลักษณ์ หรือนายอำพัน กิตติขจรเป็นนายอำเภอคนแรก
สภาพตัวเมืองของอำเภอแม่ระมาด
ขุนโสภิตบรรณลักษณ์หรือนายอำพัน กิตติขจร นายอำเภอแม่ระมาดคนแรก
